Η 21η Ιουνίου είναι ούτως ή άλλως μία σημαντική μέρα για όλους εμάς τους φίλους του καλοκαιριού και της θάλασσας. Είναι μια σημαντική ημερομηνία, γιατί πρόκειται για την μεγαλύτερη σε διάρκεια ημέρα (και την μικρότερη νύχτα) του χρόνου! Και όσο κι αν υπάρχει και μία "θλίψη" γιατί αμέσως μετά η ημέρα αρχίζει να μικραίνει, κάτι που αναπόφευκτα θα μας οδηγήσει στον χειμώνα που άμα έχει συννεφιά νυχτώνει από τις 4 το απόγευμα, τουλάχιστον έχουμε μπροστά μας 2 μήνες και 10 ημέρες καλοκαιριού και μπορούμε να χαρούμε τη θάλασσα μέχρι εξαντλήσεως. Ή μήπως ΔΕΝ μπορούμε;
Η 21η Ιουνίου του 2012 είναι σημαντική και για ένα ακόμα λόγο: Γιατί είναι πιθανόν μέχρι τότε (δηλαδή σε τρείς ημέρες) να έχουμε κυβέρνηση, που εάν καταφέρει να κάνει πράξη τα όσα υποσχέθηκε σ' αυτούς που την ψήφισαν, είναι πιθανόν να κάνει και όλους εμάς, όλους τους Έλληνες πολίτες που έχουν δικαίωμα στην πρόοδο, στην εργασία και στην αναψυχή, να μπορέσουμε ξανά να πάμε και να χαρούμε τη θάλασσα, αν όχι φέτος, τότε του χρόνου.
Όπως θα θυμάστε (εκτός εάν έχετε κάνει προσπάθεια διαγραφής μνήμης), ένα από τα πρώτα μελήματα του υπουργείου οικονομικών στις αρχές του 2010, ήταν να εξαπολύσει εκστρατεία κατά των "φοροφυγάδων που είχαν σκάφη αναψυχής" (χωρίς να ξεκαθαρίζει αν επρόκειτο για βαρκάκια ή για θαλαμηγούς του μισού δισ.), και να θεσπίσει φόρο πολυτελείας 10% στα μικρά σκάφη, καθώς και αβάσταχτη φορολογία σε συνδυασμό με υπέρογκα τεκμήρια, που ουσιαστικά έκαναν απαγορευτική την "κατοχή και χρήση" (σε σημείο που αν επρόκειτο για ναρκωτικά, θα είχες λιγότερες ποινές απ' ότι αν σε συνελάμβαναν με σκάφος στην κατοχή σου!). Τότε, και βέβαια μέχρι σήμερα, στην αναγκαστικά πιό αραιή κυκλοφορία του περιοδικού, έγραφα ότι οι σοσιαλιστές φωστήρες είχαν στοχοποιήσει και "βγάλει στη σέντρα" τα σκάφη αναψυχής, μιά και θεωρούσαν αυτή την πρακτική σαν "άλλοθι" για να καταληστέψουν τις φτωχοσυντάξεις των γερόντων, τα επιδόματα των ανέργων και τους μισθούς ντροπής των νέων. Ο ΣΕΚΑΠΛΑΣ-ΠΕΕΥ, έστελνε κάτι απελπισμένες επιστολές προς τα αρμόδια υπουργεία, με υπολογισμούς για τα ποσά που έχανε το Δημόσιο από Φ.Π.Α. λόγω της μείωσης των πωλήσεων σκαφών. Εγώ έγραφα με τη σειρά μου, ότι τα σκάφη αναψυχής είχαν ΘΥΣΙΑΣΤΕΙ βάσει του σχεδίου της "εσωτερικής υποτίμησης", κι ότι δεν υπήρχε περίπτωση σε μιά τσακισμένη οικονομία όπου ενσυνείδητα επλήγησαν από την συγκεκριμένη κυβερνητική "συμμορία" κολοσσιαίοι κλάδοι της οικονομίας όπως η οικοδομή και το Ι.Χ. αυτοκίνητο, δεν υπήρχε λοιπόν καμμία περίπτωση όχι να "ευνοηθεί" αλλά ούτε καν να συνεχίσει να υπάρχει "κλάδος σκαφών αναψυχής". Έπρεπε να διαλυθεί, πάντα βάσει σχεδίου. Και διαλύθηκε! (Το ότι μαζί του, και παραλλήλως, διελύθη η Ελλάδα, διελύθη η κυβέρνηση, διελύθη και το κυβερνητικό κόμμα, ουδόλως αλλάζει την πραγματικότητα: Όντως δεν υπάρχει πιά κλάδος σκαφών αναψυχής στην Ελλάδα, και οι αποφάσεις της επόμενης κυβέρνησης θα είναι καθοριστικές για το εάν θα υπάρξει ξανά τα επόμενα χρόνια).
Όμως, καλοκαίρι είναι, χιλιάδες μικρά σκάφη υπάρχουν σε σπίτια, αυλές και πάρκινγκ (και βέβαια στις μαρίνες και τα λιμάνια όλης της χώρας) και κάπως θα κινηθούν για βόλτες και διακοπές, "ζωντανεύοντας", έστω πρόσκαιρα, τουλάχιστον τον κλάδο υπηρεσιών θάλασσας. Σωστή είναι αυτή η υπόθεση, μόνο που θα πρέπει πρώτα να την δούμε να συμβαίνει, γιατί μέχρι στιγμής η κίνηση είναι απογοητευτική, και υπάρχουν αρκετά πάρκινγκ σκαφών στα οποία το 80% των πελατών οφείλει φύλακτρα ενός και δύο ετών. Ταυτόχρονα, η εμπορική κίνηση συνεχίζει να είναι μηδενική, με ελάχιστες πωλήσεις κινητήρων, απόλυτο πάγωμα κατασκευαστικού και εισαγωγικού κλάδου, και υποτονική κίνηση σε ναυτιλιακά και αναλώσιμα. Μεγάλος αριθμός σκαφών έχει κατατεθειμένες άδεις πλόων, και μιά βόλτα στα πιό μεγάλα πάρκινγκ της Αττικής (και όχι μόνο) θα δείξει ότι τα περισσότερα φουσκωτά βρίσκονται εκεί, "παρατημένα" κάτω από τις τέντες τους, από το περασμένο καλοκαίρι.
Άρα, και παρ' ότι αυτό είναι αυτονόητο υποχρεώνομαι να το πω γιατί πολλοί κάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν, το πρόβλημα είναι η άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας, της οποίας η βελτίωση –ή πιό σωστά η σταθεροποίηση– εξαρτάται απόλυτα από τα πολιτικά κόμματα, τις πολιτικές τους, τις κυβερνήσεις και την θέληση/ικανότητα/πυγμή τους στο να εφαρμόσουν αυτές τις πολιτικές.
Παρ' ότι απεχθάνομαι τον δογματισμό (χαρακτηριστικό των άκρων, τα οποία επίσης πιστεύω ότι δεν προσφέρουν) διαπιστώνω ότι έχω μία σχεδόν δογματική εμμονή, όχι ως προς τα αίτια της κρίσης (για τα οποία όλοι συμφωνούν ότι ευθύνεται η εγκληματική πολιτική συνεχούς δανεισμού με ταυτόχρονη μείωση της παραγωγικής βάσης και έξαρση της κατανάλωσης μέσω της απελευθέρωσης της τραπεζικής πίστης), αλλά για τον τρόπο χειρισμού αυτής της κρίσης, δηλαδή την υπαγωγή της χώρας μας στο Δ.Ν.Τ, την οποία θεωρώ σαν έγκλημα που αγγίζει τα όρια της εθνικής προδοσίας. Και, δυστυχώς, διαιωνίζοντας την άθλια παράδοση της "ατιμωρησίας των πολιτικών", είναι πολύ πιθανόν να δούμε να διαφεύγουν της δίωξης τόσο ο αρχηγός όσο και τα πρωτοπαλλήκαρα της καταστροφής μας (μιά και εάν το ΠαΣοΚ στηρίξει κυβέρνηση Ν.Δ., είναι προφανές ότι αυτό θα γίνει με αντάλλαγμα την μη δίωξη Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και της παρέας τους). Και μιά και αναφέρθηκα στο θέμα "στήριξη κυβέρνησης", πολύ θα ήθελα να δω το αν και πως θα συναινέσει η Δημ.Αρ. στην πραγματοποίηση των εξαγγελιών της Ν.Δ.για την ανελέητη πάταξη της εγκληματικότητας και για τα σκληρά αλλά απαραίτητα άμεσα μέτρα κατά της λαθρομετανάστευσης.
Ελπίζω να μην υπάρχει κάποιος έξυπνος άνθρωπος σήμερα που να συνεχίζει να πιστεύει σε κόμματα και σε πρόσωπα, εκτός βέβαια των κομμουνιστών, οι οποίοι αποτελούν μια σταθερή μειοψηφία της τάξεως του 8-12%, μειοψηφία που σήμερα βρίσκεται διασκορπισμένη στο ΚΚΕ, στην Δημ.Αρ. και στον ΣΥΡΙΖΑ, κόμματα τα οποία θα ήθελα να σημειώσω ότι είναι αμιγώς κομμουνιστικά, όσο κι αν το αποκρύπτουν επιμελώς είτε με την παράλειψη του όρου από τους τίτλους είτε με μετριοπαθή και φιλοευρωπαϊκά προσωπεία. Ένας έξυπνος άνθρωπος λοιπόν θα είχε προ πολλού καταλάβει ορισμένα θεμελιώδη όσο και θλιβερά πράγματα, όπως για παράδειγμα ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ένας πολιτικός άνδρας με "χάρισμα" που θα μπορούσε να συνενώσει το λαό για τη σωτηρία της χώρας, ή ότι έχουμε την ατυχία να ΜΗΝ διαθέτουμε λειτουργικό θεσμό όσον αφορά την προεδρία της δημοκρατίας: Επ' αυτού, θα θυμίσω τα άθλια παιχνίδια των κομμάτων και των πρωθυπουργών: Ο Α. Παπανδρέου "ξεδόντιασε" τον θεσμό και "πούλησε" τον Κων/νο Καραμανλή παρά την πρότερη συμφωνία τους, ο Κ. Σημίτης πρότεινε τον προερχόμενο από την κεντροδεξιά Στεφανόπουλο ως πρόεδρο για να εξασφαλίσει τις ψήφους της Ν.Δ., και αργότερα, ανταποδίδοντας, η Ν.Δ. πρότεινε ως πρόεδρο τον εκ του βαθέος ΠαΣοΚ προερχόμενο Παπούλια για να εξασφαλίσει τις ψήφους του κόμματός του! Και οι δύο αυτοί πρόεδροι της καραμπόλας και του κομματικού συμφέροντος, παρέμειναν για δύο θητείες έκαστος, μη προσφέροντας απολύτως τίποτα το ουσιαστικό, αλλά αντίθετα, υποθάλπτοντας καταστροφικές πολιτικές: Διότι επί των τεσσάρων συνολικά θητειών τους και ενώ η χώρα βούλιαζε από το δανεισμό, κάτι το οποίο γνώριζαν οι ίδιοι αλλά όχι και εμείς οι υπόλοιποι, ουδέποτε έκαναν παρέμβαση με αυστηρές συστάσεις προς τους πολιτικούς, ή δραματικό διάγγελμα προς το λαό. Όσο για τον νυν πρόεδρο, οι ιστορικές ευθύνες είναι τεράστιες και ο μόνος λόγος που δεν αποδίδονται είναι γιατί σ' αυτό το σύστημα εξουσίας (πολιτικών, εκδοτών, καναλαρχών και δημοσιογράφων), όλοι είναι σαράντα χρόνια φίλοι!!! Διότι ο πρόεδρος της δημοκρατίας έπρεπε να ορθώσει το ανάστημά του και να απειλήσει με παραίτηση, άρα και άμεση προσφυγή στις κάλπες, ΠΡΙΝ ο Παπανδρέου παραδώσει την χώρα μας στο Δ.Ν.Τ. Πως όμως να το κάνει αυτό ο Παπούλιας, τη στιγμή που όχι μόνο μεγάλωσε τον Γ. Παπανδρέου στα γόνατά του, αλλά ήταν αυτός που είχε δανείσει στον πατέρα του τα χρήματα για να αγοράσει το σπίτι όπου στεγάστηκε με τη δεύτερη σύζυγό του; Και πώς να το κάνει αυτό ο Παπούλιας, τη στιγμή που ενόσω ήταν πρόεδρος, για ολόκληρο το 2008 και 2009 δεχόταν να χρησιμοποιείται ο θεσμός του προέδρου της δημοκρατίας (και φυσικά ο ίδιος) ως "εκβιαστικό όπλο" από τον Γ. Παπανδρέου για να εξαναγκάσει τον Κ. Καραμανλή σε πρόωρες εκλογές; Φυσικά και τα δύο μνημονιακά χρόνια παρέμεινε σιωπηλός στο μέγαρό του, αφήνοντας τον περιστοιχισμένο από τους φίλους του Παπανδρέου να καταστρέφει μεθοδικά την Ελλάδα μεταξύ των ταξιδιών και των εκδρομών του, ενώ κατόπιν ανέχθηκε την ΜΗ εκλεγμένη κυβέρνηση Παπαδήμου επί εξάμηνο και στη συνέχεια έδωσε το τελευταίο ρεσιτάλ (που συγχωρείται ίσως μόνο λόγω ηλικίας) μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, όπου ζητούσε –αν είναι δυνατόν– να γίνει κυβέρνηση Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ! Γιατί μπορεί τα όσα επαγγέλονται τα δύο αυτά κόμματα να είναι σεβαστά (σύμφωνα με τους κανόνες της δημοκρατίας) και προφανώς επιθυμητά από τους ψηφοφόρους τους, αλλά είναι και ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικά: Έξω από την Ευρώπη - μέσα στην Ευρώπη. Έξω οι μετανάστες - μέσα οι μετανάστες. Όχι αστυνομία - ενίσχυση της αστυνομίας. Όχι εθνικοποιήσεις - ιδιωτικοποιήσεις. Και ας μη μιλήσουμε για τα εθνικά θέματα... Επαναλαμβάνω, δεν σχολιάζω αυτές τις θέσεις, αλλά θέλω να καταδείξω ότι δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν τα δύο αυτά κόμματα να συγκυβερνήσουν, συνεπώς η "προσπάθεια" Παπούλια τον Μάϊο, το μόνο που κατάφερε ήταν να επιδεινώσει ακόμα περισσότερο την θέση της Ελλάδος, η οποία έχασε άλλες δέκα πολύτιμες μέρες (όσο για το ΠαΣοΚ, αυτό δεν σωζόταν με τίποτα παρά τις προσπάθειες. Βλέπετε, το να είσαι πολύ έξυπνος μερικές φορές μπορεί να έχει εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες...).
Δεν μπορώ να αντιληφθώ (και υποθέτω δεν είμαι μόνος) πως θα ήταν δυνατόν να δούμε αύριο σε κυβερνητικές θέσεις άτομα–κόκκινα πανιά στο λαϊκό αίσθημα (αλλά ας μην προτρέχουμε). Δεν μπορώ να αντιληφθώ, πως είναι δυνατόν να βλέπουμε, κυρίως στην τηλεόραση, δημοσιογράφους (κομπάρσους και βεντέτες) που πάλεψαν με πάθος επί διετία για να στηρίξουν τον Παπανδρέου και το Δ.Ν.Τ., σήμερα να μιλούν με το ίδιο περίπου πάθος εναντίον τους! Δεν μπορώ να αντιληφθώ, το πως είναι δυνατόν στην κρατική τηλεόραση να έχουν χωθεί τόσοι πολλοί ξεδιάντροποι κόλακες της εξουσίας, που όπως τις παραμονές των εκλογών του 2009 έτσι και τώρα σπεύδουν να κολακέψουν τις επερχόμενες δυνάμεις για να διασφαλίσουν τις θέσεις τους στην... "αντικειμενική ενημέρωση του λαού" (άραγε θα βρεθεί κάποιος σοβαρός άνθρωπος να διορθώσει αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο; Γιατί άλλο τα ιδιωτικά κανάλια με τα συμφέροντα τους, και άλλο η κρατική τηλεόραση, η οποία πρέπει να είναι αντικειμενική και όχι το καθεστωτικό έκτρωμα στο οποίο έχει μεταβληθεί).
Εκτός από όλα αυτά που δεν καταλαβαίνω, υπάρχουν και κάποια άλλα που καταλαβαίνω μιά χαρά, όπως ότι δημοκρατία είναι το να δέχεσαι τους πάντες και να μην αποκλείεις κανέναν (μια και ο αποκλεισμός της Χρυσής Αυγής ας πούμε, από τους υποτίθεται "αντικειμενικούς "δημοσιογράφους, το μόνο που καταφέρνει είναι να την ενισχύει, όπως άλλωστε ήταν ακριβώς η "απαγόρευση" αυτή που ενίσχυσε το ΚΚΕ την δεκαετία του '60 σε σημείο που έγινε "προληπτικό" πραξικόπημα για να ανακόψει την –υποτιθέμενη– επέλασή του!). Καταλαβαίνω επίσης, ότι πρέπει ΑΥΡΙΟ 19 Ιουνίου 2012, όχι απλώς να υπάρχει Ελληνική κυβέρνηση, αλλά κυβέρνηση με ΠΥΓΜΗ, η οποία μεθαύριο κιόλας να συνδέσει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με άμεση χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας, να βάλει τον στρατό να φυλάει τα σύνορα στον Έβρο και να απελάσει με αεροπλάνα και βαπόρια κατά εκατοντάδες χιλιάδες τους λαθρομετανάστες σε ένα σχέδιο εκκένωσης που θα διαρκέσει για μήνες, να ενισχύσει και να χρησιμοποιήσει όλες τις δυνάμεις της Αστυνομίας, της Ασφάλειας και των Κρατικών Υπηρεσιών Πληροφοριών στο ανελέητο και θανατηφόρο κυνήγι της εγκληματικότητας, και να κλείσει τα αυτιά της σε φωνές και διαμαρτυρίες ανεύθυνων ανθρώπων, που το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να λένε όχι σε όλα, χωρίς να προτείνουν ποτέ αποτελεσματικές και εφικτές λύσεις.
Αλλά... Κυριακή κοντή γιορτή: Σχέδια ακούσαμε, υποσχέσεις ακούσαμε, προγράμματα ακούσαμε, δηλώσεις ακούσαμε, αποφάσεις ακούσαμε. Για να δούμε τώρα αν έστω και την ύστατη ώρα θα επικρατήσει η λογική, η υπεθυνότητα και η δικαιοσύνη, γιατί εάν το πολιτικό σύστημα αποτύχει ξανά, τότε, δυστυχώς, θα πάψει να υπάρχει το όνειρο της Ελλάδας που αξίζουμε σαν εργαζόμενοι Έλληνες. Δημήτρης Παπανδρέου
Η 21η Ιουνίου του 2012 είναι σημαντική και για ένα ακόμα λόγο: Γιατί είναι πιθανόν μέχρι τότε (δηλαδή σε τρείς ημέρες) να έχουμε κυβέρνηση, που εάν καταφέρει να κάνει πράξη τα όσα υποσχέθηκε σ' αυτούς που την ψήφισαν, είναι πιθανόν να κάνει και όλους εμάς, όλους τους Έλληνες πολίτες που έχουν δικαίωμα στην πρόοδο, στην εργασία και στην αναψυχή, να μπορέσουμε ξανά να πάμε και να χαρούμε τη θάλασσα, αν όχι φέτος, τότε του χρόνου.
Όπως θα θυμάστε (εκτός εάν έχετε κάνει προσπάθεια διαγραφής μνήμης), ένα από τα πρώτα μελήματα του υπουργείου οικονομικών στις αρχές του 2010, ήταν να εξαπολύσει εκστρατεία κατά των "φοροφυγάδων που είχαν σκάφη αναψυχής" (χωρίς να ξεκαθαρίζει αν επρόκειτο για βαρκάκια ή για θαλαμηγούς του μισού δισ.), και να θεσπίσει φόρο πολυτελείας 10% στα μικρά σκάφη, καθώς και αβάσταχτη φορολογία σε συνδυασμό με υπέρογκα τεκμήρια, που ουσιαστικά έκαναν απαγορευτική την "κατοχή και χρήση" (σε σημείο που αν επρόκειτο για ναρκωτικά, θα είχες λιγότερες ποινές απ' ότι αν σε συνελάμβαναν με σκάφος στην κατοχή σου!). Τότε, και βέβαια μέχρι σήμερα, στην αναγκαστικά πιό αραιή κυκλοφορία του περιοδικού, έγραφα ότι οι σοσιαλιστές φωστήρες είχαν στοχοποιήσει και "βγάλει στη σέντρα" τα σκάφη αναψυχής, μιά και θεωρούσαν αυτή την πρακτική σαν "άλλοθι" για να καταληστέψουν τις φτωχοσυντάξεις των γερόντων, τα επιδόματα των ανέργων και τους μισθούς ντροπής των νέων. Ο ΣΕΚΑΠΛΑΣ-ΠΕΕΥ, έστελνε κάτι απελπισμένες επιστολές προς τα αρμόδια υπουργεία, με υπολογισμούς για τα ποσά που έχανε το Δημόσιο από Φ.Π.Α. λόγω της μείωσης των πωλήσεων σκαφών. Εγώ έγραφα με τη σειρά μου, ότι τα σκάφη αναψυχής είχαν ΘΥΣΙΑΣΤΕΙ βάσει του σχεδίου της "εσωτερικής υποτίμησης", κι ότι δεν υπήρχε περίπτωση σε μιά τσακισμένη οικονομία όπου ενσυνείδητα επλήγησαν από την συγκεκριμένη κυβερνητική "συμμορία" κολοσσιαίοι κλάδοι της οικονομίας όπως η οικοδομή και το Ι.Χ. αυτοκίνητο, δεν υπήρχε λοιπόν καμμία περίπτωση όχι να "ευνοηθεί" αλλά ούτε καν να συνεχίσει να υπάρχει "κλάδος σκαφών αναψυχής". Έπρεπε να διαλυθεί, πάντα βάσει σχεδίου. Και διαλύθηκε! (Το ότι μαζί του, και παραλλήλως, διελύθη η Ελλάδα, διελύθη η κυβέρνηση, διελύθη και το κυβερνητικό κόμμα, ουδόλως αλλάζει την πραγματικότητα: Όντως δεν υπάρχει πιά κλάδος σκαφών αναψυχής στην Ελλάδα, και οι αποφάσεις της επόμενης κυβέρνησης θα είναι καθοριστικές για το εάν θα υπάρξει ξανά τα επόμενα χρόνια).
Όμως, καλοκαίρι είναι, χιλιάδες μικρά σκάφη υπάρχουν σε σπίτια, αυλές και πάρκινγκ (και βέβαια στις μαρίνες και τα λιμάνια όλης της χώρας) και κάπως θα κινηθούν για βόλτες και διακοπές, "ζωντανεύοντας", έστω πρόσκαιρα, τουλάχιστον τον κλάδο υπηρεσιών θάλασσας. Σωστή είναι αυτή η υπόθεση, μόνο που θα πρέπει πρώτα να την δούμε να συμβαίνει, γιατί μέχρι στιγμής η κίνηση είναι απογοητευτική, και υπάρχουν αρκετά πάρκινγκ σκαφών στα οποία το 80% των πελατών οφείλει φύλακτρα ενός και δύο ετών. Ταυτόχρονα, η εμπορική κίνηση συνεχίζει να είναι μηδενική, με ελάχιστες πωλήσεις κινητήρων, απόλυτο πάγωμα κατασκευαστικού και εισαγωγικού κλάδου, και υποτονική κίνηση σε ναυτιλιακά και αναλώσιμα. Μεγάλος αριθμός σκαφών έχει κατατεθειμένες άδεις πλόων, και μιά βόλτα στα πιό μεγάλα πάρκινγκ της Αττικής (και όχι μόνο) θα δείξει ότι τα περισσότερα φουσκωτά βρίσκονται εκεί, "παρατημένα" κάτω από τις τέντες τους, από το περασμένο καλοκαίρι.
Άρα, και παρ' ότι αυτό είναι αυτονόητο υποχρεώνομαι να το πω γιατί πολλοί κάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν, το πρόβλημα είναι η άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας, της οποίας η βελτίωση –ή πιό σωστά η σταθεροποίηση– εξαρτάται απόλυτα από τα πολιτικά κόμματα, τις πολιτικές τους, τις κυβερνήσεις και την θέληση/ικανότητα/πυγμή τους στο να εφαρμόσουν αυτές τις πολιτικές.
Παρ' ότι απεχθάνομαι τον δογματισμό (χαρακτηριστικό των άκρων, τα οποία επίσης πιστεύω ότι δεν προσφέρουν) διαπιστώνω ότι έχω μία σχεδόν δογματική εμμονή, όχι ως προς τα αίτια της κρίσης (για τα οποία όλοι συμφωνούν ότι ευθύνεται η εγκληματική πολιτική συνεχούς δανεισμού με ταυτόχρονη μείωση της παραγωγικής βάσης και έξαρση της κατανάλωσης μέσω της απελευθέρωσης της τραπεζικής πίστης), αλλά για τον τρόπο χειρισμού αυτής της κρίσης, δηλαδή την υπαγωγή της χώρας μας στο Δ.Ν.Τ, την οποία θεωρώ σαν έγκλημα που αγγίζει τα όρια της εθνικής προδοσίας. Και, δυστυχώς, διαιωνίζοντας την άθλια παράδοση της "ατιμωρησίας των πολιτικών", είναι πολύ πιθανόν να δούμε να διαφεύγουν της δίωξης τόσο ο αρχηγός όσο και τα πρωτοπαλλήκαρα της καταστροφής μας (μιά και εάν το ΠαΣοΚ στηρίξει κυβέρνηση Ν.Δ., είναι προφανές ότι αυτό θα γίνει με αντάλλαγμα την μη δίωξη Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και της παρέας τους). Και μιά και αναφέρθηκα στο θέμα "στήριξη κυβέρνησης", πολύ θα ήθελα να δω το αν και πως θα συναινέσει η Δημ.Αρ. στην πραγματοποίηση των εξαγγελιών της Ν.Δ.για την ανελέητη πάταξη της εγκληματικότητας και για τα σκληρά αλλά απαραίτητα άμεσα μέτρα κατά της λαθρομετανάστευσης.
Ελπίζω να μην υπάρχει κάποιος έξυπνος άνθρωπος σήμερα που να συνεχίζει να πιστεύει σε κόμματα και σε πρόσωπα, εκτός βέβαια των κομμουνιστών, οι οποίοι αποτελούν μια σταθερή μειοψηφία της τάξεως του 8-12%, μειοψηφία που σήμερα βρίσκεται διασκορπισμένη στο ΚΚΕ, στην Δημ.Αρ. και στον ΣΥΡΙΖΑ, κόμματα τα οποία θα ήθελα να σημειώσω ότι είναι αμιγώς κομμουνιστικά, όσο κι αν το αποκρύπτουν επιμελώς είτε με την παράλειψη του όρου από τους τίτλους είτε με μετριοπαθή και φιλοευρωπαϊκά προσωπεία. Ένας έξυπνος άνθρωπος λοιπόν θα είχε προ πολλού καταλάβει ορισμένα θεμελιώδη όσο και θλιβερά πράγματα, όπως για παράδειγμα ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ένας πολιτικός άνδρας με "χάρισμα" που θα μπορούσε να συνενώσει το λαό για τη σωτηρία της χώρας, ή ότι έχουμε την ατυχία να ΜΗΝ διαθέτουμε λειτουργικό θεσμό όσον αφορά την προεδρία της δημοκρατίας: Επ' αυτού, θα θυμίσω τα άθλια παιχνίδια των κομμάτων και των πρωθυπουργών: Ο Α. Παπανδρέου "ξεδόντιασε" τον θεσμό και "πούλησε" τον Κων/νο Καραμανλή παρά την πρότερη συμφωνία τους, ο Κ. Σημίτης πρότεινε τον προερχόμενο από την κεντροδεξιά Στεφανόπουλο ως πρόεδρο για να εξασφαλίσει τις ψήφους της Ν.Δ., και αργότερα, ανταποδίδοντας, η Ν.Δ. πρότεινε ως πρόεδρο τον εκ του βαθέος ΠαΣοΚ προερχόμενο Παπούλια για να εξασφαλίσει τις ψήφους του κόμματός του! Και οι δύο αυτοί πρόεδροι της καραμπόλας και του κομματικού συμφέροντος, παρέμειναν για δύο θητείες έκαστος, μη προσφέροντας απολύτως τίποτα το ουσιαστικό, αλλά αντίθετα, υποθάλπτοντας καταστροφικές πολιτικές: Διότι επί των τεσσάρων συνολικά θητειών τους και ενώ η χώρα βούλιαζε από το δανεισμό, κάτι το οποίο γνώριζαν οι ίδιοι αλλά όχι και εμείς οι υπόλοιποι, ουδέποτε έκαναν παρέμβαση με αυστηρές συστάσεις προς τους πολιτικούς, ή δραματικό διάγγελμα προς το λαό. Όσο για τον νυν πρόεδρο, οι ιστορικές ευθύνες είναι τεράστιες και ο μόνος λόγος που δεν αποδίδονται είναι γιατί σ' αυτό το σύστημα εξουσίας (πολιτικών, εκδοτών, καναλαρχών και δημοσιογράφων), όλοι είναι σαράντα χρόνια φίλοι!!! Διότι ο πρόεδρος της δημοκρατίας έπρεπε να ορθώσει το ανάστημά του και να απειλήσει με παραίτηση, άρα και άμεση προσφυγή στις κάλπες, ΠΡΙΝ ο Παπανδρέου παραδώσει την χώρα μας στο Δ.Ν.Τ. Πως όμως να το κάνει αυτό ο Παπούλιας, τη στιγμή που όχι μόνο μεγάλωσε τον Γ. Παπανδρέου στα γόνατά του, αλλά ήταν αυτός που είχε δανείσει στον πατέρα του τα χρήματα για να αγοράσει το σπίτι όπου στεγάστηκε με τη δεύτερη σύζυγό του; Και πώς να το κάνει αυτό ο Παπούλιας, τη στιγμή που ενόσω ήταν πρόεδρος, για ολόκληρο το 2008 και 2009 δεχόταν να χρησιμοποιείται ο θεσμός του προέδρου της δημοκρατίας (και φυσικά ο ίδιος) ως "εκβιαστικό όπλο" από τον Γ. Παπανδρέου για να εξαναγκάσει τον Κ. Καραμανλή σε πρόωρες εκλογές; Φυσικά και τα δύο μνημονιακά χρόνια παρέμεινε σιωπηλός στο μέγαρό του, αφήνοντας τον περιστοιχισμένο από τους φίλους του Παπανδρέου να καταστρέφει μεθοδικά την Ελλάδα μεταξύ των ταξιδιών και των εκδρομών του, ενώ κατόπιν ανέχθηκε την ΜΗ εκλεγμένη κυβέρνηση Παπαδήμου επί εξάμηνο και στη συνέχεια έδωσε το τελευταίο ρεσιτάλ (που συγχωρείται ίσως μόνο λόγω ηλικίας) μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, όπου ζητούσε –αν είναι δυνατόν– να γίνει κυβέρνηση Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ! Γιατί μπορεί τα όσα επαγγέλονται τα δύο αυτά κόμματα να είναι σεβαστά (σύμφωνα με τους κανόνες της δημοκρατίας) και προφανώς επιθυμητά από τους ψηφοφόρους τους, αλλά είναι και ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικά: Έξω από την Ευρώπη - μέσα στην Ευρώπη. Έξω οι μετανάστες - μέσα οι μετανάστες. Όχι αστυνομία - ενίσχυση της αστυνομίας. Όχι εθνικοποιήσεις - ιδιωτικοποιήσεις. Και ας μη μιλήσουμε για τα εθνικά θέματα... Επαναλαμβάνω, δεν σχολιάζω αυτές τις θέσεις, αλλά θέλω να καταδείξω ότι δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν τα δύο αυτά κόμματα να συγκυβερνήσουν, συνεπώς η "προσπάθεια" Παπούλια τον Μάϊο, το μόνο που κατάφερε ήταν να επιδεινώσει ακόμα περισσότερο την θέση της Ελλάδος, η οποία έχασε άλλες δέκα πολύτιμες μέρες (όσο για το ΠαΣοΚ, αυτό δεν σωζόταν με τίποτα παρά τις προσπάθειες. Βλέπετε, το να είσαι πολύ έξυπνος μερικές φορές μπορεί να έχει εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες...).
Δεν μπορώ να αντιληφθώ (και υποθέτω δεν είμαι μόνος) πως θα ήταν δυνατόν να δούμε αύριο σε κυβερνητικές θέσεις άτομα–κόκκινα πανιά στο λαϊκό αίσθημα (αλλά ας μην προτρέχουμε). Δεν μπορώ να αντιληφθώ, πως είναι δυνατόν να βλέπουμε, κυρίως στην τηλεόραση, δημοσιογράφους (κομπάρσους και βεντέτες) που πάλεψαν με πάθος επί διετία για να στηρίξουν τον Παπανδρέου και το Δ.Ν.Τ., σήμερα να μιλούν με το ίδιο περίπου πάθος εναντίον τους! Δεν μπορώ να αντιληφθώ, το πως είναι δυνατόν στην κρατική τηλεόραση να έχουν χωθεί τόσοι πολλοί ξεδιάντροποι κόλακες της εξουσίας, που όπως τις παραμονές των εκλογών του 2009 έτσι και τώρα σπεύδουν να κολακέψουν τις επερχόμενες δυνάμεις για να διασφαλίσουν τις θέσεις τους στην... "αντικειμενική ενημέρωση του λαού" (άραγε θα βρεθεί κάποιος σοβαρός άνθρωπος να διορθώσει αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο; Γιατί άλλο τα ιδιωτικά κανάλια με τα συμφέροντα τους, και άλλο η κρατική τηλεόραση, η οποία πρέπει να είναι αντικειμενική και όχι το καθεστωτικό έκτρωμα στο οποίο έχει μεταβληθεί).
Εκτός από όλα αυτά που δεν καταλαβαίνω, υπάρχουν και κάποια άλλα που καταλαβαίνω μιά χαρά, όπως ότι δημοκρατία είναι το να δέχεσαι τους πάντες και να μην αποκλείεις κανέναν (μια και ο αποκλεισμός της Χρυσής Αυγής ας πούμε, από τους υποτίθεται "αντικειμενικούς "δημοσιογράφους, το μόνο που καταφέρνει είναι να την ενισχύει, όπως άλλωστε ήταν ακριβώς η "απαγόρευση" αυτή που ενίσχυσε το ΚΚΕ την δεκαετία του '60 σε σημείο που έγινε "προληπτικό" πραξικόπημα για να ανακόψει την –υποτιθέμενη– επέλασή του!). Καταλαβαίνω επίσης, ότι πρέπει ΑΥΡΙΟ 19 Ιουνίου 2012, όχι απλώς να υπάρχει Ελληνική κυβέρνηση, αλλά κυβέρνηση με ΠΥΓΜΗ, η οποία μεθαύριο κιόλας να συνδέσει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με άμεση χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας, να βάλει τον στρατό να φυλάει τα σύνορα στον Έβρο και να απελάσει με αεροπλάνα και βαπόρια κατά εκατοντάδες χιλιάδες τους λαθρομετανάστες σε ένα σχέδιο εκκένωσης που θα διαρκέσει για μήνες, να ενισχύσει και να χρησιμοποιήσει όλες τις δυνάμεις της Αστυνομίας, της Ασφάλειας και των Κρατικών Υπηρεσιών Πληροφοριών στο ανελέητο και θανατηφόρο κυνήγι της εγκληματικότητας, και να κλείσει τα αυτιά της σε φωνές και διαμαρτυρίες ανεύθυνων ανθρώπων, που το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να λένε όχι σε όλα, χωρίς να προτείνουν ποτέ αποτελεσματικές και εφικτές λύσεις.
Αλλά... Κυριακή κοντή γιορτή: Σχέδια ακούσαμε, υποσχέσεις ακούσαμε, προγράμματα ακούσαμε, δηλώσεις ακούσαμε, αποφάσεις ακούσαμε. Για να δούμε τώρα αν έστω και την ύστατη ώρα θα επικρατήσει η λογική, η υπεθυνότητα και η δικαιοσύνη, γιατί εάν το πολιτικό σύστημα αποτύχει ξανά, τότε, δυστυχώς, θα πάψει να υπάρχει το όνειρο της Ελλάδας που αξίζουμε σαν εργαζόμενοι Έλληνες. Δημήτρης Παπανδρέου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου