Είναι λοιπόν παρατηρημένο, ότι κάθε φορά που υπάρχουν κάποιες δυσκολίες σε εθνικό επίπεδο (και τώρα δεν μιλάμε απλώς για «δυσκολίες»!), επέρχεται μιά γενική διάλυση, με το ηλίθιο και πανηλίθιο σκεπτικό ότι το –όποιο- δικό μας θέμα ή δουλειά, είναι ασήμαντο μπροστά στα μεγάλα και σπουδαία εθνικά γεγονότα. Και αυτό να το καταλάβαινα, αν είχαμε π.χ. πόλεμο με τους Τούρκους, ή με όποιον «κακό γείτονα» τέλος πάντων έχει φαγωθεί τόσα χρόνια με θέματα που κυριολεκτικά δεν υπάρχουν. Το σημερινό όμως πρόβλημα της χώρας, του έθνους και του λαού είναι η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Είναι η απουσία επιχειρηματικότητας. Είναι η έλλειψη παραγωγικότητας. Είναι η χαμηλή ανταγωνιστικότητα. Και αντί να δουλέψουμε και να παλέψουμε ακριβώς πάνω σ’ αυτές τις τρεις θεμελιώδεις Αρχές της ανάπτυξης, βαράμε διάλυση, από ατελιέ και τυπογραφείο, μέχρι φορτηγά μεταφορών και πρακτορείο, επειδή αγωνιούμε για το τι είπαν οι πολιτικοί αρχηγοί στη συνάντησή τους με τον –άνευ ουσιαστικών εξουσιών- Πρόεδρο της Δημοκρατίας! Έτσι, στον δικό μας κόσμο, στη δική μας δουλειά, από την οποία ζούμε εμείς αλλά και τα χιλιάδες άτομα-εργαζόμενοι του δυνάμει εξαγωγικού κλάδου κατασκευής σκαφών αναψυχής, έχουμε καθυστερήσεις εξ’ αιτίας της γενικής πολιτικής αναταραχής. Φυσικά, το ότι το περιοδικό θα κυκλοφορήσει σε όλη την Ελλάδα την Τρίτη 31/5 και όχι σήμερα (27/5) όπως είχαμε ανακοινώσει, είναι το λιγότερο εκ των προβλημάτων και των θεμάτων μας. Το αναφέρουμε όμως για να καταδείξουμε την λανθασμένη αντίληψη που επικρατεί σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο των απλών πολιτών και των επιχειρήσεων, αλλά και σε κυβερνητικά θέματα: Για παράδειγμα, αυτό το (παλαιο)κομματικό στέλεχος που –υποτίθεται ότι- έχει το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, γιατί μέσα σε μία εβδομάδα εγκατέλειψε και πάλι στην τύχη του το θέμα των παράνομων αλλοδαπών και της εγκληματικότητας; Τι δουλειά έχει το εξωτερικό χρέος με την εσωτερική αθλιότητα του κέντρου των Αθηνών;;;!!!
Το περιοδικό μας λοιπόν, έστω και με καθυστέρηση, κατάφερε και πάλι να κυκλοφορήσει. Φυσικά, βάρκες δεν φτιάχνονται, δεν πωλούνται, ούτε καν... κουνιούνται (!), αφού ελάχιστοι έχουν τα χρήματα ή την διάθεση για βόλτα (για να μη μιλήσουμε για τον βροχερό καιρό, τύπου «βρέχει στη φτωχογειτονιά / βρέχει και στην ψυχή μας»!). Ο κλάδος όμως αυτός, και θα επιζήσει και θα προχωρήσει και θα αναπτυχθεί. Κανένα από τα μέλη του δεν περισσεύει, και είναι απαραίτητη η σύμπνοια και η αλληλεγγύη όλων των επιχειρήσεων της θάλασσας, ώστε να αφήσουν τα ναυάγια για τους πολιτικούς και να συνεχίσουν το ταξίδι τους, το ταξίδι όλων μας, πάνω στα ασφαλή φουσκωτά μας σκάφη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου