Πριν από πολλά, πολλά, πολλά, πολλάά, πολλάάά χρόνια, μία αφοσιωμένη κνίτισσα ταύτισε τη φωνή και το πάθος της με τον αγώνα του Πολυτεχνείου. Από τότε όμως μέχρι σήμερα, η πορεία της συμβολίζει με τον πλέον γλαφυρό και αδιάψευστο τρόπο το σύνδρομο του «αριστερού Έλληνα με τη δεξιά τσέπη» (χωρίς να αναφερόμαστε απαραίτητα σε οικονομικά μεγέθη, αλλά σε συντηρητικό και νεοφιλελεύθερο τρόπο σκέψης και ζωής). Και πράγματι, είναι εντυπωσιακή η πορεία της κυρίας αυτής, που ανάλογα από ποιά σκοπιά την βλέπει κανείς, θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει ως άνοδο ή κάθοδο, ως εξέλιξη ή μετεξέλιξη, ή απλά ως επιβεβαίωση του ότι στην Ελλάδα ακόμα και οι πιό φλογεροί υπερασπιστές των δημοκρατικών αξιών καταφεύγουν στην ασφάλεια του αστικού τους «κουκουλιού» όταν μεγαλώσουν. Παρακολουθήστε την λοιπόν, από «αγαπημένο παιδί» του ΚΚΕ να «γλυκαίνει» σε μέλος του Συνασπισμού και να «γλυκαίνεται» με την εξουσία της Προεδρίας του, μόνο και μόνο για να αποδείξει ότι οι ικανότητες μπορεί ενίοτε να είναι πολύ μικρότερες της φήμης ενός ατόμου, κάτι που αναπόφευκτα οδήγησε τον Συνασπισμό σε ιστορικά χαμηλά και την ιδία σε παραίτηση. Ποιό ήταν λοιπόν το ύστατο καταφύγιο ενός «αναμορφωμένου» πρώην κομμουνιστή; Ποιό άλλο από το ψευδεπίγραφα σοσιαλιστικό και καθαρά αστικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ (το οποίο με τη σειρά του γέννησε την πιό σκληρά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που γνώρισε αυτή η χώρα τον 20ο και τον 21ο αιώνα).
Ποιά ήταν η εξέλιξη της παλαιάς κομμουνίστριας; Μιά πολύτιμη και περιζήτητη θέση επιτρόπου στις Βρυξέλλες, χαβιάρι, σολομός, πολύ υψηλές απολαβές, και συναναστροφές με υψηλά ισταμένους και αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το αποτέλεσμα όλων αυτών, ήταν αναπόφευκτο όσο και δυστυχές: Η Μαρία Δαμανάκη, «η φωνή του Πολυτεχνείου», «το αγαπημένο παιδί του Χ. Φλωράκη», η Πρόεδρος του Συνασπισμού, να φτάσει να απειλεί και να εκβιάζει έναν ολόκληρο λαό, τον Ελληνικό λαό, τον υποτιθέμενο «δικό της» λαό, για επιστροφή στη δραχμή εάν δεν δεχτεί αδιαμαρτύρητα το ξεπούλημα της χώρας και την άθλια διαβίωση στα όρια της φτώχειας! Και μπορεί να έχουν περάσει πολλά, πολλά, πολλά, πολλάά, πολλάάά, χρόνια από το 1973, αλλά το να δουλεύει η Μαρία Δαμανάκη για τους Ευρωπαίους τραπεζίτες και τοκογλύφους, ήταν κάτι που σίγουρα κανείς δεν το περίμενε!
Αυτή είναι η κατάντια της δημόσιας ζωής, ανεξάρτητα με τις πολιτικές τοποθετήσεις του καθενός. Γιατί εάν οι πολιτικοί μπορούν στη διάρκεια του βίου και της καρριέρας τους να παρουσιάσουν τέτοιες αλλαγές, είναι σαφές ότι είναι άνθρωποι τους οποίους κανείς δεν πρέπει να εμπιστεύεται. Όσο για τις ικανότητές τους, τα είπαμε: Είναι σχεδόν πάντα δυσανάλογες ως προς την φήμη που αποκτούν (δηλαδή πολύ μικρότερες). Η Μαρία Δαμανάκη είναι ένα ηχηρό αν και αδιάφορο παράδειγμα (γιατί πολιτικά έχει τελειώσει). Δυστυχώς, η ανικανότητα και το ψεύδος αποδεικνύονται κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή από τους ακατάλληλους κυβερνήτες μας, που ενώ έχουν οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή με τις περυσινές λανθασμένες και βεβιασμένες αποφάσεις και μεθόδους τους, δεν παραδέχονται κανένα από τα σφάλματά τους και συνεχίζουν να κοροϊδεύουν απροκάλυπτα έναν ολόκληρο λαό (ως άξιοι πολιτικοί προϊστάμενοι μιάς Δαμανάκη!).
Ποιά ήταν η εξέλιξη της παλαιάς κομμουνίστριας; Μιά πολύτιμη και περιζήτητη θέση επιτρόπου στις Βρυξέλλες, χαβιάρι, σολομός, πολύ υψηλές απολαβές, και συναναστροφές με υψηλά ισταμένους και αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το αποτέλεσμα όλων αυτών, ήταν αναπόφευκτο όσο και δυστυχές: Η Μαρία Δαμανάκη, «η φωνή του Πολυτεχνείου», «το αγαπημένο παιδί του Χ. Φλωράκη», η Πρόεδρος του Συνασπισμού, να φτάσει να απειλεί και να εκβιάζει έναν ολόκληρο λαό, τον Ελληνικό λαό, τον υποτιθέμενο «δικό της» λαό, για επιστροφή στη δραχμή εάν δεν δεχτεί αδιαμαρτύρητα το ξεπούλημα της χώρας και την άθλια διαβίωση στα όρια της φτώχειας! Και μπορεί να έχουν περάσει πολλά, πολλά, πολλά, πολλάά, πολλάάά, χρόνια από το 1973, αλλά το να δουλεύει η Μαρία Δαμανάκη για τους Ευρωπαίους τραπεζίτες και τοκογλύφους, ήταν κάτι που σίγουρα κανείς δεν το περίμενε!
Αυτή είναι η κατάντια της δημόσιας ζωής, ανεξάρτητα με τις πολιτικές τοποθετήσεις του καθενός. Γιατί εάν οι πολιτικοί μπορούν στη διάρκεια του βίου και της καρριέρας τους να παρουσιάσουν τέτοιες αλλαγές, είναι σαφές ότι είναι άνθρωποι τους οποίους κανείς δεν πρέπει να εμπιστεύεται. Όσο για τις ικανότητές τους, τα είπαμε: Είναι σχεδόν πάντα δυσανάλογες ως προς την φήμη που αποκτούν (δηλαδή πολύ μικρότερες). Η Μαρία Δαμανάκη είναι ένα ηχηρό αν και αδιάφορο παράδειγμα (γιατί πολιτικά έχει τελειώσει). Δυστυχώς, η ανικανότητα και το ψεύδος αποδεικνύονται κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή από τους ακατάλληλους κυβερνήτες μας, που ενώ έχουν οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή με τις περυσινές λανθασμένες και βεβιασμένες αποφάσεις και μεθόδους τους, δεν παραδέχονται κανένα από τα σφάλματά τους και συνεχίζουν να κοροϊδεύουν απροκάλυπτα έναν ολόκληρο λαό (ως άξιοι πολιτικοί προϊστάμενοι μιάς Δαμανάκη!).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου