ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ Νο 77
Το νέο τεύχος του περιοδικού “ΦΟΥΣΚΩΤΟ” ήδη κυκλοφορεί, με μιά σειρά “επίκαιρων” άρθρων για την πορεία του κλάδου σκαφών αναψυχής, για την αγορά φουσκωτού (και τις νέες τάσεις, που πλέον προσανατολίζονται στην οικονομία αγοράς και κατανάλωσης), αλλά και για τις επερχόμενες διακοπές, με συμβουλές (και παρακλήσεις!) προς όλους για αλληλοσεβασμό! Επίσης, υπάρχουν σημαντικές δοκιμές γρήγορων και οικονομικών φουσκωτών με εξελιγμένες γάστρες, όπως και όλα τα τελευταία γεγονότα του χώρου (Πανελλήνια Συγκέντρωση, νέα αγοράς κτλ.).
Στη συνέχεια, δημοσιεύονται οι αρχικές παράγραφοι από τα editorials του νέου τεύχους, με την –ενδιαφέρουσα και “καυτή”– συνέχειά τους να σας περιμένει στα περίπτερα!
Σ’ αυτό το σημείο, θέλουμε να τονίσουμε ότι όλος ο κλάδος των φουσκωτών (και των σκαφών αναψυχής) δίνει μάχη επιβίωσης, και το περιοδικό “ΦΟΥΣΚΩΤΟ”, το οποίο ΕΣΕΙΣ έχετε αναδείξει ως το κορυφαίο και μακροβιότερο στον χώρο, δίνει επίσης τη δική του μάχη υπέρ του κλάδου, με όλα τα μέσα και τις δυνάμεις που διαθέτει: Τον γραπτό λόγο, την κοινή λογική, την απόλυτη ανεξαρτησία και τα εξακριβωμένα στοιχεία. Σίγουρα πολλοί κλάδοι βρίσκονται σε βαθειά ύφεση (π.χ. οι πωλήσεις αυτοκινήτων έχουν μειωθεί κατά 54% και ο τζίρος τους ακόμα περισσότερο), τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με το απόλυτο ΜΗΔΕΝ, δηλαδή την μείωση πωλήσεων που αγγίζει το 100%, την οποία αυτή την εποχή καταγράφει ο κλάδος σκαφών αναψυχής! Συγχωρήστε μας λοιπόν τις προσπάθειες ανάδειξης του προβλήματος όπως και το εξώφυλλο του τεύχους (που δεν είναι και τόσο... καλοκαιρινό!), αλλά αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να μας προσέξουν και να ακούσουν τη φωνή μας, τη φωνή ενός κλάδου που θα μπορούσε να δώσει τόσα πολλά, αλλά τώρα διαλύεται και σβήνει. Πρώτα λοιπόν εξασφαλίζουμε την ύπαρξή μας, και μετά τρέχουμε χαρούμενοι για διακοπές, έτσι δεν είναι;
Σε όλους τους φίλους της θάλασσας, καλό καλοκαίρι. Και σε όλους τους αναγνώστες μας, καλή ανάγνωση!
Το νέο τεύχος του περιοδικού “ΦΟΥΣΚΩΤΟ” ήδη κυκλοφορεί, με μιά σειρά “επίκαιρων” άρθρων για την πορεία του κλάδου σκαφών αναψυχής, για την αγορά φουσκωτού (και τις νέες τάσεις, που πλέον προσανατολίζονται στην οικονομία αγοράς και κατανάλωσης), αλλά και για τις επερχόμενες διακοπές, με συμβουλές (και παρακλήσεις!) προς όλους για αλληλοσεβασμό! Επίσης, υπάρχουν σημαντικές δοκιμές γρήγορων και οικονομικών φουσκωτών με εξελιγμένες γάστρες, όπως και όλα τα τελευταία γεγονότα του χώρου (Πανελλήνια Συγκέντρωση, νέα αγοράς κτλ.).
Στη συνέχεια, δημοσιεύονται οι αρχικές παράγραφοι από τα editorials του νέου τεύχους, με την –ενδιαφέρουσα και “καυτή”– συνέχειά τους να σας περιμένει στα περίπτερα!
Σ’ αυτό το σημείο, θέλουμε να τονίσουμε ότι όλος ο κλάδος των φουσκωτών (και των σκαφών αναψυχής) δίνει μάχη επιβίωσης, και το περιοδικό “ΦΟΥΣΚΩΤΟ”, το οποίο ΕΣΕΙΣ έχετε αναδείξει ως το κορυφαίο και μακροβιότερο στον χώρο, δίνει επίσης τη δική του μάχη υπέρ του κλάδου, με όλα τα μέσα και τις δυνάμεις που διαθέτει: Τον γραπτό λόγο, την κοινή λογική, την απόλυτη ανεξαρτησία και τα εξακριβωμένα στοιχεία. Σίγουρα πολλοί κλάδοι βρίσκονται σε βαθειά ύφεση (π.χ. οι πωλήσεις αυτοκινήτων έχουν μειωθεί κατά 54% και ο τζίρος τους ακόμα περισσότερο), τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με το απόλυτο ΜΗΔΕΝ, δηλαδή την μείωση πωλήσεων που αγγίζει το 100%, την οποία αυτή την εποχή καταγράφει ο κλάδος σκαφών αναψυχής! Συγχωρήστε μας λοιπόν τις προσπάθειες ανάδειξης του προβλήματος όπως και το εξώφυλλο του τεύχους (που δεν είναι και τόσο... καλοκαιρινό!), αλλά αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να μας προσέξουν και να ακούσουν τη φωνή μας, τη φωνή ενός κλάδου που θα μπορούσε να δώσει τόσα πολλά, αλλά τώρα διαλύεται και σβήνει. Πρώτα λοιπόν εξασφαλίζουμε την ύπαρξή μας, και μετά τρέχουμε χαρούμενοι για διακοπές, έτσι δεν είναι;
Σε όλους τους φίλους της θάλασσας, καλό καλοκαίρι. Και σε όλους τους αναγνώστες μας, καλή ανάγνωση!
......................................................................................
ΕΝ ΠΛΩ
ΔΙΑΚΟΠΕΣ 2010:
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΓΟΝΕΙΣ
Τα editorials ενός περιοδικού που είναι προσανατολισμένο σ’ ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, εκτός του ότι δίνουν το στίγμα του, μπορεί ανάλογα με το θέμα τους, να θεωρούνται και “βαρυσήμαντα”. Έτσι ακούω να αποκαλούν διάφορα άρθρα σε όλους τους χώρους (πολιτικής, χόμπυ, life style, κτλ.), μόνο που διαφωνώ κάθετα, γιατί ό,τι και να τυπώσεις επάνω του, το χαρτί θα έχει πάντα το ίδιο βάρος, και ακόμα χειρότερα, το ειδικό βάρος των γραφομένων γίνεται σκόνη στον άνεμο μέχρι τον επόμενο μήνα κιόλας. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι εμείς οι άνθρωποι, σαν άτομα, σαν οικογένειες, σαν κοινωνικές ομάδες, σαν λαοί, ξεχνάμε και ξεπερνάμε τα πάντα τόσο γρήγορα, ώστε συχνά όταν μας ρωτούν για ένα σημαντικό γεγονός που άλλαξε τη ζωή μας, δεν μπορούμε άμεσα να θυμηθούμε αν ήταν πέρυσι ή πρόπερσι. Και όταν μας διορθώνουν την λάθος απάντηση, λέμε με έκπληξη: – “Τι λες βρε παιδί, πέρασαν κιόλας δύο χρόνια; Σαν χτες μου φάνηκε!”.
Πάμε τώρα στις λίγες ευλογημένες μέρες που έρχονται, που είναι μπροστά μας και που τις σχεδιάζουμε (κυριολεκτικά!) από πέρυσι. Τις μέρες των διακοπών. Δεν έχει τόση σημασία το μέσο. “Σκάφος, σκάφος”, θα φωνάξετε, και δικαιολογημένα, μιά και διαβάζετε περιοδικό για φουσκωτά. Επιτρέψτε μου όμως να (σας) θυμίσω, ότι δεν εγεννήθημεν όλοι πάνω σε κουβέρτες και μέσα σε καμπίνες σκαφών. Μιά χαρά περνάγαμε (ή έτσι νομίζαμε, μην γνωρίζοντας τα καλύτερα) με τις παρέες και τα camping και τις θάλασσές μας….
(Περισσότερα στο τεύχος Νο 77 που κυκλοφορεί)
ΔΙΑΚΟΠΕΣ 2010:
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΓΟΝΕΙΣ
Τα editorials ενός περιοδικού που είναι προσανατολισμένο σ’ ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, εκτός του ότι δίνουν το στίγμα του, μπορεί ανάλογα με το θέμα τους, να θεωρούνται και “βαρυσήμαντα”. Έτσι ακούω να αποκαλούν διάφορα άρθρα σε όλους τους χώρους (πολιτικής, χόμπυ, life style, κτλ.), μόνο που διαφωνώ κάθετα, γιατί ό,τι και να τυπώσεις επάνω του, το χαρτί θα έχει πάντα το ίδιο βάρος, και ακόμα χειρότερα, το ειδικό βάρος των γραφομένων γίνεται σκόνη στον άνεμο μέχρι τον επόμενο μήνα κιόλας. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι εμείς οι άνθρωποι, σαν άτομα, σαν οικογένειες, σαν κοινωνικές ομάδες, σαν λαοί, ξεχνάμε και ξεπερνάμε τα πάντα τόσο γρήγορα, ώστε συχνά όταν μας ρωτούν για ένα σημαντικό γεγονός που άλλαξε τη ζωή μας, δεν μπορούμε άμεσα να θυμηθούμε αν ήταν πέρυσι ή πρόπερσι. Και όταν μας διορθώνουν την λάθος απάντηση, λέμε με έκπληξη: – “Τι λες βρε παιδί, πέρασαν κιόλας δύο χρόνια; Σαν χτες μου φάνηκε!”.
Πάμε τώρα στις λίγες ευλογημένες μέρες που έρχονται, που είναι μπροστά μας και που τις σχεδιάζουμε (κυριολεκτικά!) από πέρυσι. Τις μέρες των διακοπών. Δεν έχει τόση σημασία το μέσο. “Σκάφος, σκάφος”, θα φωνάξετε, και δικαιολογημένα, μιά και διαβάζετε περιοδικό για φουσκωτά. Επιτρέψτε μου όμως να (σας) θυμίσω, ότι δεν εγεννήθημεν όλοι πάνω σε κουβέρτες και μέσα σε καμπίνες σκαφών. Μιά χαρά περνάγαμε (ή έτσι νομίζαμε, μην γνωρίζοντας τα καλύτερα) με τις παρέες και τα camping και τις θάλασσές μας….
(Περισσότερα στο τεύχος Νο 77 που κυκλοφορεί)
............................................................................................
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ
ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ
Όταν οι Κυβερνήσεις ενεργούν με τρόπο ακατανόητο στο λαό, τότε αναπτύσσονται διάφορες “θεωρίες συνωμοσίας”. Αυτές δεν έχουν απολύτως καμμία πολιτική προέλευση, ούτε επιθυμούν κομματική αντιπαράθεση, αλλά επιχειρούν να ερμηνεύσουν διάφορες κυβερνητικές ενέργειες, κατευθύνσεις και νομοθετήματα, που φαίνονται τόσο λανθασμένα, άκαιρα, ασύνδετα και –μερικές φορές– “καταστροφικά”, ώστε λογική εξήγηση δεν μπορεί να δοθεί άλλη από το αόριστο εκείνο “κάποιος άλλος είναι ο σκοπός τους”. Και όταν ο λαός, σε όλες του τις τάξεις και τις διαστρωματώσεις, αρχίζει να το σκέφτεται αυτό (και σιγά-σιγά να το πιστεύει), ιδού, έχουμε “θεωρίες συνωμοσίας”.
Είναι δυνατόν, άραγε, ένα “σχέδιο διάσωσης της οικονομίας μιάς χώρας”, να φέρνει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα; Βεβαίως και είναι, αν πρόκειται περί “λάθους σχεδίου”, ή περί “θεωρητικά εφικτού αλλά πρακτικά ανεφάρμοστου”, όπως πολλοί πλέον πιστεύουν ότι συμβαίνει στην περίπτωσή μας. Εξ’ άλλου είναι σαφές (ΑΠΟΛΥΤΩΣ σαφές) ότι δεν μπορούμε πλέον να ομιλούμε ούτε για κόμματα ούτε για πολιτικές, αλλά για μία ομάδα ανθρώπων, την Κυβέρνηση (με την αγγλική έννοια administration που σημαίνει “διοίκηση” και είναι πιό ακριβής), η οποία εθελοντικώς έχει αποσπαστεί από το κόμμα της και εκτελεί εντολές τρίτων (“των δανειστών μας”, όπως ανατριχιαστικά επαναλαμβάνει είς υπουργός)…
(Περισσότερα στο τεύχος Νο 77 που κυκλοφορεί)
ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ
Όταν οι Κυβερνήσεις ενεργούν με τρόπο ακατανόητο στο λαό, τότε αναπτύσσονται διάφορες “θεωρίες συνωμοσίας”. Αυτές δεν έχουν απολύτως καμμία πολιτική προέλευση, ούτε επιθυμούν κομματική αντιπαράθεση, αλλά επιχειρούν να ερμηνεύσουν διάφορες κυβερνητικές ενέργειες, κατευθύνσεις και νομοθετήματα, που φαίνονται τόσο λανθασμένα, άκαιρα, ασύνδετα και –μερικές φορές– “καταστροφικά”, ώστε λογική εξήγηση δεν μπορεί να δοθεί άλλη από το αόριστο εκείνο “κάποιος άλλος είναι ο σκοπός τους”. Και όταν ο λαός, σε όλες του τις τάξεις και τις διαστρωματώσεις, αρχίζει να το σκέφτεται αυτό (και σιγά-σιγά να το πιστεύει), ιδού, έχουμε “θεωρίες συνωμοσίας”.
Είναι δυνατόν, άραγε, ένα “σχέδιο διάσωσης της οικονομίας μιάς χώρας”, να φέρνει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα; Βεβαίως και είναι, αν πρόκειται περί “λάθους σχεδίου”, ή περί “θεωρητικά εφικτού αλλά πρακτικά ανεφάρμοστου”, όπως πολλοί πλέον πιστεύουν ότι συμβαίνει στην περίπτωσή μας. Εξ’ άλλου είναι σαφές (ΑΠΟΛΥΤΩΣ σαφές) ότι δεν μπορούμε πλέον να ομιλούμε ούτε για κόμματα ούτε για πολιτικές, αλλά για μία ομάδα ανθρώπων, την Κυβέρνηση (με την αγγλική έννοια administration που σημαίνει “διοίκηση” και είναι πιό ακριβής), η οποία εθελοντικώς έχει αποσπαστεί από το κόμμα της και εκτελεί εντολές τρίτων (“των δανειστών μας”, όπως ανατριχιαστικά επαναλαμβάνει είς υπουργός)…
(Περισσότερα στο τεύχος Νο 77 που κυκλοφορεί)
................................................................................................
ΚΛΑΔΟΣ ΣΚΑΦΩΝ ΑΝΑΨΥΧΗΣ
ΕΛΛΑΔΑ, ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2010
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ
Το Ελληνικό Κράτος και οι υπηρεσίες του, σε ένα απίθανο ρεσιτάλ ασυνεννοησίας, οδηγούν τον κλάδο στην καταστροφή και δεκάδες επιχειρήσεις στην απελπισία.
Όπου “εμποράκος” δεν σημαίνει “μικρός έμπορος”, αλλά κακομοίρης επιχειρηματίας με αντικείμενο την θαλάσσια αναψυχή. Και πάλι, ο χαρακτηρισμός “κακομοίρης” δεν χρησιμοποιείται με την έννοια της μιζέριας αλλά κυριολεκτικώς, δηλαδή αφορά ανθρώπους καθ’ όλα σωστούς και αξιοπρεπείς, τους οποίους συνάντησε κακή μοίρα!
Ήταν, η “κακή μοίρα” η προηγούμενη “πενταετής” κυβέρνηση; Ήταν “κακές μοίρες” όλες οι προηγούμενες Κυβερνήσεις από το 1974 –και ιδίως από το 1980– κι εδώ, που έβαλαν και όλα τα χρέη/δανεικά/φέσια των οποίων οι τόκοι μας πνίγουν σήμερα; Ή μήπως ως “κακή μοίρα” αναδεικνύεται η σημερινή Κυβέρνηση, όχι λόγω προθέσεων αλλά λόγω επιλογών, επιλογών που για κάποιους επαγγελματικούς κλάδους αποδεικνύονται καταστροφικές, και για κάποιες κατηγορίες πολιτών από ντροπιαστικές μέχρι εξοντωτικές! Και γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι όταν εσύ το Κράτος καταστρέφεις μια επιχείρηση, πολύ λίγο ενδιαφέρει τον επιχειρηματία αν “θα πτωχεύσει η χώρα” ή όχι, με μερική ή ολική “αναδιάρθρωση του χρέους”…
(Περισσότερα στο τεύχος Νο 77 που κυκλοφορεί)
ΕΛΛΑΔΑ, ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2010
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ
Το Ελληνικό Κράτος και οι υπηρεσίες του, σε ένα απίθανο ρεσιτάλ ασυνεννοησίας, οδηγούν τον κλάδο στην καταστροφή και δεκάδες επιχειρήσεις στην απελπισία.
Όπου “εμποράκος” δεν σημαίνει “μικρός έμπορος”, αλλά κακομοίρης επιχειρηματίας με αντικείμενο την θαλάσσια αναψυχή. Και πάλι, ο χαρακτηρισμός “κακομοίρης” δεν χρησιμοποιείται με την έννοια της μιζέριας αλλά κυριολεκτικώς, δηλαδή αφορά ανθρώπους καθ’ όλα σωστούς και αξιοπρεπείς, τους οποίους συνάντησε κακή μοίρα!
Ήταν, η “κακή μοίρα” η προηγούμενη “πενταετής” κυβέρνηση; Ήταν “κακές μοίρες” όλες οι προηγούμενες Κυβερνήσεις από το 1974 –και ιδίως από το 1980– κι εδώ, που έβαλαν και όλα τα χρέη/δανεικά/φέσια των οποίων οι τόκοι μας πνίγουν σήμερα; Ή μήπως ως “κακή μοίρα” αναδεικνύεται η σημερινή Κυβέρνηση, όχι λόγω προθέσεων αλλά λόγω επιλογών, επιλογών που για κάποιους επαγγελματικούς κλάδους αποδεικνύονται καταστροφικές, και για κάποιες κατηγορίες πολιτών από ντροπιαστικές μέχρι εξοντωτικές! Και γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι όταν εσύ το Κράτος καταστρέφεις μια επιχείρηση, πολύ λίγο ενδιαφέρει τον επιχειρηματία αν “θα πτωχεύσει η χώρα” ή όχι, με μερική ή ολική “αναδιάρθρωση του χρέους”…
(Περισσότερα στο τεύχος Νο 77 που κυκλοφορεί)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου