Επί τέλους, διασκεδάσαμε! Πως; Μα, παρατηρώντας τις εκφράσεις όλων όσοι αντίκρυζαν το εξώφυλλο του τεύχους Ιουλίου για πρώτη φορά! Και στη συνέχεια, ολοκληρώναμε τη διασκέδαση διαπιστώνοντας τον βαθμό αντίληψης και συνειδητοποίησης του καθενός! Δηλαδή, πόσο γρήγορα “έπιαναν” το νόημα, τι έλεγαν μετά, ποιές ήταν οι παρατηρήσεις τους, κτλ.! Για παράδειγμα, νεαρός πωλητής αντιπροσωπείας εξωλεμβίων (που δεν είχε, και βεβαίως ούτε έχει, σπουδαίες πωλήσεις), είπε το εξής στον άνθρωπό μας: – “Μήπως το εξώφυλλο δεν θα αρέσει στους πελάτες μας”; Απαντάει ο δικός μας: – “Γιατί, έχετε πελάτες;” – “Όχι!”, ήταν η απάντηση του πωλητή, πιστοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο ότι τελικά δεν έχει και τόση σημασία τι σου αρέσει και τι όχι εφ’ όσον είσαι… νεκρός! Αυτά για την αγορά. Όσον αφορά τους αναγνώστες μας, έχουμε την τύχη να απευθυνόμεθα (και να μας στηρίζει) ένα κοινό που έχει αφήσει πίσω του και τα καλαμπούρια της προσχολικής ηλικίας, αλλά και το γυμνασιακό χιούμορ. Έτσι, σαν συνειδητοποιημένα άτομα, αντιλαμβάνονται ότι όπως πριν καθήσεις στο τραπέζι πρέπει να έχεις φροντίσει να υπάρχει κάτι φαγώσιμο, έτσι και πριν αγοράσεις σκάφος πρέπει να ξέρεις ότι μπορείς να το αποπληρώσεις, και πριν ξεκινήσεις για βόλτα με το σκάφος που ήδη έχεις, πρέπει να σου αρκούν τα χρήματα για βενζίνη.
Είναι πολύ εύκολο και το να κριτικάρεις, και το να αποδώσεις κίνητρα ή να κολλήσεις ταμπέλλες στον οποιονδήποτε, ειδικά αν δεν υπάρχει περίπτωση να μάθει τις απόψεις σου και να σου απαντήσει! Επί του εξωφύλλου μας όμως, θέλω να καλέσω αυτόν που τρέχει αδιάφορος για τα κοινά προς την παραλία, να σκεφτεί ότι το σκάφος που έχει είναι προϊόν σκέψης και δουλειάς ενός κλάδου, ο οποίος τώρα κινδυνεύει με αφανισμό. Και όταν χάνονται οι πολλοί, ενεδρεύει ο κίνδυνος των ολιγοπωλίων, όπως ακριβώς έγινε στην καθημερινή ζωή μας –χωρίς να το αντιληφθούμε– με τις αλυσσίδες τροφίμων, δικές και ξένες, που διαθέτουν τα προϊόντα τους ακριβότερα στην Ελλάδα απ’ ότι στο εξωτερικό.
Όταν ένας ολόκληρος κλάδος έχει πεταχτεί στο περιθώριο, ποιά μπορεί να είναι η φωνή διαμαρτυρίας του; Μήπως οι εκδρομές και τα ταξίδια; Μήπως τα σκάφη των εξακοσίων ίππων και 70 κόμβων; Μήπως οι επιστολές του ΣΕΚΑΠΛΑΣ-ΠΕΕΥ προς τα κυβερνητικά στελέχη (που βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία, όπως τα ίδια λένε); Είναι δυνατόν μια κοινωνική ομάδα (οι αγοραστές, ιδιοκτήτες και χρήστες φουσκωτών) να αδιαφορεί για τα δεινά μιάς άλλης, και συγκεκριμένα αυτής που της προμήθευσε και της “συντηρεί” το αντικείμενο χαράς, το σκάφος; Φυσικά όχι.
Όμως, τι μπορεί να κάνει κάποιος, όταν και ο ίδιος επηρεάζεται από την αρνητική συγκυρία; Εδώ έρχεται το ΦΟΥΣΚΩΤΟ με το εξώφυλλό του να προσπαθήσει να στρέψει τα βλέμματα όλων, δηλαδή και του κοινού και της πολιτείας, στο πρόβλημα του κλάδου θαλάσσιας αναψυχής, που είναι αναλογικά μεγαλύτερο από κάθε άλλου επαγγελματικού κλάδου, με τις πωλήσεις σκαφών αναψυχής να σημειώνουν πτώση μεγαλύτερη του 70% (και, λόγω μικρής αγοράς, να φτάνουν το -100% σε πολλές περιπτώσεις).
Έτσι, “συγχωρήστε μας” την φωτογραφική διαμαρτυρία, και είμαστε πρόθυμοι να ακολουθήσουμε όποια άλλη συμβουλή μας στείλετε στο e-mail: papandre@otenet.gr. Το μόνο που μένει στη θέση του, είναι το καλοκαίρι, η θάλασσα, και οι διακοπές. Ελπίζουμε μόνο, άμα τη επιστροφή από Σεπτέμβριο, να βρίσκονται όλοι και όλα στις θέσεις τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου